ما به جاي فرزندمان مسئول نيستيم …بلکه نسبت به او مسئول هستیم!

در تربیت کودکان یک معما مطرح است…

ما مي دانيم كه والدين بيشترين نفوذ را روی زندگي فرزندان خود دارند و از طرفی هم ميدانيم كه والدين نمي توانند مسئوليت تمام انتخابها و تصميم هاي فرزندشان را به عهده بگيرند.

در ضمن كودكان هم نمي توانند والدين را هميشه مسئول تصميم گيري هاي خود بدانند مگر آنكه شخصیت مستقلی را كه در آرزوی آن هستند فدا كنند.

ما با اين معما روبرو هستيم كه؛

"والدين كودكان را شكل مي دهند يا كودكان خود را شكل مي دهند؟"

در واقع هر دو عبارت صحيح است!

پاسخ اين معما اين جمله است: "ما به جاي فرزندمان مسئول نيستيم …بلکه نسبت به او مسئول هستیم"

 وقتي شما به جاي فرزندتان مسئول هستید، تمام زندگي شما حول محور او مي چرخد و اين يعني شما هر كاری می كنيد كه نتيجه دلخواه شما در مورد تربيت فرزندتان حاصل شود.

اين روش در تربیت صحیح نیست و نگراني ها را تشدید می کند و به روابط آسيب مي زند.

شما باید در قبال فرزند خود مسئول باشید و نه بجای او… و این یعنی؛

در قبال تربیت او، استقلال یافتن شخصیت او، افزایش قدرت تصمیم گیری او، تقویت عزت نفس او و … مسئول باشید و نه تصمیم گیری بجای او…!!

بر گرفته از کتاب "تربیت بدون فریاد"